Vlak nadat Google op het blog aankondigde het gehele Twitterversum toegankelijk en doorzoekbaar te gaan maken, volgt de geliefde microblogdienst met het bericht dat de miljarden tweets voor de eeuwigheid geconserveerd gaan worden door de Library of Congress. Ook ‘s werelds grootste bibliotheek blogde zelf over deze ontwikkeling.
Tijdens het NVB congres van 2009 hield Bas Haring nog een keynote presentatie waarin hij (o.a.) beargumenteerde dat ook vluchtige real time informatie als tweets waardevol konden zijn. Hij illustreerde dat met een (fake) voorbeeld maar als idee vond ik het best intrigerend, zeker omdat ik er zelf nooit zo zeer over de informatieve waarde van tweets had nagedacht in deze context. Nauwelijks een half jaar later is het al realiteit geworden en zijn miljoenen twitterende mensen ineens informatieleverancier. Via Google te vinden en voor de eeuwigheid bewaard bij de Library of Congress.
De eerste gedachte die bij mij opkwam was dat die miljarden tweets natuurlijk eeeeeenorm veel bagger bevatten. Honderdduizenden tweets in vele varianten die goeiemorgen, goeiemiddag of goeieavond zeggen. Voeg daar minstens x keer zo veel tweets met nutteloze spamberichten aan toe en je krijgt de vraag vanzelf of ze gaan selecteren in de tweets. Aan de ene kant lijkt me dat wenselijk, inclusief de optie voor twitteraars om hun tweets niet vereeuwigd te willen zien wellicht. Aan de andere kant is het onmogelijk om hele duidelijke criteria te formuleren die alle discussies gelijk zouden beslechten. Plus, is het aardige van zo’n collectie tweets juist niet dat het volledig is en dus ook de onzin en spam bevat? Wie zegt dat over 50 jaar er niet diverse onderzoeken plaats gaan vinden over commercie en spam via microblog en sociale sites die in het begin van deze eeuw zo populair waren?
Als we het toch over onderzoek hebben: laat ik een kleine test doen om te kijken hoe zowel Google als de Library of Congress omgaan met tweets die na korte tijd verwijderd zijn door de twitteraars. Een uurtje geleden heb ik de onderstaande tweet de wereld in gestuurd. Ik verwijder deze zometeen en kijk straks, als beide instellingen gereed zijn met hun implementatie, of ik deze specifieke tweet wel of niet kan terugvinden. Moet ik echt beter gaan nadenken voordat ik een tweet verstuur of helpt een trigger happy vinger op de delete knop me nog om toekomstige genante situaties te vermijden?
Hoe dan ook, ik kan nu wel zeggen dat ik met meer dan 3000 korte publicaties straks in de collecties van de Library of Congress terug te vinden ben. Dat is toch eigenlijk best stoer, nietwaar?
[…] gezet: ga ik in februari 2011 naar zoeken. Raymond heeft er meteen een blogbericht van gemaakt Check ze tweets : meer Twitter nieuws zodat hij het niet zou vergeten. Dat is eigenlijk wel slim. De inhoud van mijn berichtje was: […]
[…] publiek maar ook onderzoekers een gigantisch Twitterarchief tot hun beschikking zouden hebben. Daar was ik zelf ook enthousiast over en ik plaatste zelfs nog een tweet – die ik daarna verwijderde – om te kijken of dat […]