Ontmoetingen

Het leek eerst een dag te gaan worden van (trein)reizen en vergaderen. Dat is wel vaker zo. Ik zit in enkele vakverenigingen, werkgroepen en redacties en de afgelopen 16 jaar heb ik dat altijd een prachtige verrijking gevonden. Ik kan nog iets meer met de inhoud van mijn vak bezig zijn als aanvulling op wat ik op mijn werk tegen kom.

Die inhoud zit natuurlijk in mensen en ik heb het geluk gehad dat ik in al die jaren heel erg veel interessante, ervaren, slimme en ook gewoon heel aardige mensen ben tegengekomen. Maar ook daar slaat soms de sleur even toe en worden gelegenheden om (nieuwe) mensen te ontmoeten gewoon een routine in je werkzaamheden. Dan kijk je naar je agenda, dan zie je de berichten rondom een aangepaste dienstverlening en dan heb je eigenlijk niet zo veel zin om tijd te steken in nieuwe dingen, nieuwe mensen en nieuwe klussen.

Maar dan gebeurt er ineens wat bijzonders. Een routine wordt doorbroken. Je stapt een trein uit en in die mensenmassa word je aangesproken door een vrouw met een vragende maar gedreven blik in haar ogen. Ik schat in dat ze iets wil weten over de bestemming van de trein waar ik uitstapte maar dat had ik mis. Of ik het ware geloof wel aanhang, is de vraag die ze waarschijnlijk al vele malen aan willekeurige reizigers gevraagd heeft. Ik mompel dat ik wel in mezelf geloof en stap snel door, een beetje onhandig en van mijn stuk gebracht door de verkeerde inschatting die ik gemaakt had.

Het bleef niet bij die ene bijzondere ontmoeting. Bij Seats2meet heb ik afgesproken met 2 collega’s, bestuursleden van de NVB OO, waar ik aanschuif bij een gesprek met iemand die we op het oog hebben om in 1 van onze activiteiten van dit jaar centraal te stellen als expert. Het leek me vooraf niet helemaal mijn onderwerp maar hij blijkt een passie te hebben voor onderwijs en is heel geinteresseerd in de rol die bibliotheken daarbinnen spelen. Na luttele minuten word ik meegesleept in zijn enthousiasme en het kost me moeite op te houden met luisteren en discussieren.

Al napratend kom ik tijdens het opscheppen voor de lunch een Windesheim collega van een andere afdeling tegen die ik een half jaar niet gesproken heb. Het lijkt alsof er een kraan is opengezet waar de ontmoetingen maar uit blijven stromen.

Rond 5 uur loop ik uiteindelijk terug naar de stationshal. Honderden mensen verzamelen zich bij de sporen en de gratis koffievoorziening. Ik bots bijna tegen een vrouw op die schuin tegen de toestromende massa inloopt. Ik maak excuses voor de bijna-botsing, zij vraagt me of ik het ware geloof wel aanhang.

In de te kleine trein naar Amersfoort sta ik samengepakt met 25 mensen op het balkon. Naast een tweede Windesheim collega die ik eveneens al lang niet meer gesproken had. Ik verbaas me er niet eens meer over op deze dag vol ontmoetingen.

 

@ Bepaalde afbeeldingen en/of foto’s op deze pagina zijn het auteursrechtelijk eigendom van 123RF Limited, zijn leveranciers, of zijn gelicenceerde Partners en worden met toestemming onder licentie gebruikt. Deze afbeeldingen of foto’s mogen niet worden gekopieerd of gedownload zonder toestemming van 123RF Limited.