Boekenplog: Bibliotheek Enschede

Het is het eindpunt van de trein, bijna geen mens hoeft er te zijn, bijna geen hond gaat zover mee: Enschede.

Dat zijn de eerste regels van het gedicht Textielstad van Willem Wilmink. En toch reis ik, al ruim 20 jaar, met enige regelmaat met die trein naar Enschede. Het begon ooit met het opzoeken van de lokale stripwinkel daar toen ik 18 werd en met de OV kaart kon gaan en staan waar ik wilde. Ik deed vervolgens mijn afstudeeropdracht van de bibliotheekopleiding in Enschede en vlak na mijn afstuderen kreeg ik mijn eerste baan bij de hogeschool Enschede.

Inmiddels werk ik daar (al lang) niet meer natuurlijk maar blijf ik een zwak houden voor de stad. En dat geldt niet minder voor de plek waar ik maandenlang, samen met een studiegenote, rondliep voor een gebruikers- en kwaliteitsonderzoek: de Bibliotheek Enschede. Het is namelijk een hele bijzondere bibliotheek. Geen architectonisch hoogstandje van 7 verdiepingen maar een knus gebouw dat tot de nok is gevuld met boeken, cd’s, kasten, leestafels en leeshoekjes. Het ligt in het hart van Enschede op zo’n 5 minuten lopen van het station en Willem Wilmink had het eigenlijk moeten vermelden in zijn gedicht als reden om juist wel een bezoekje aan Enschede te brengen.

Voor diegenen die er niet dagelijks komen: gaat u zover met me mee? Naar de Bibliotheek Enschede?

De ingang aan de Pijpenstraat 15 is nog net zo bescheiden als altijd. Ik hoef *net* niet te bukken om naar binnen te gaan. Geef toe, het voelt nu al knus aan, toch?

Ga je eenmaal door de schuifdeuren, dan ga je via een smalle gang de bibliotheek in maar ik ga meteen linksaf naar de leeszaal. Met toezichthouders in uniform!

Maar ook met veel kranten, tijdschriften, computerwerkplekken en twee grote fijne leestafels. Waar het zo druk is dat ik geen foto kon (wilde) maken dus dat moet je me maar op mijn woord geloven.

Ik loop terug en de ‘echte’ bibliotheek binnen. Eerst maar eens kijken waar wat staat. Vorig jaar heeft de bibliotheek, na een verbouwing, ook het retailconcept/bibliotheekconcept toegepast (PDF) en dat betekent een complete nieuwe inrichting natuurlijk. Na mijn eerdere bezoeken aan de andere bibliotheken kan ik voor mezelf concluderen dat ik er zelf niet zo van gecharmeerd ben maar het is wel fantastisch als je foto’s aan het maken bent :)

Welk concept je ook volgt in een bibliotheek, het draait toch echt nog steeds primair om het uitlenen van materialen. En de kopieerapparaten niet te vergeten.

Meteen tegenover de uitleenapparaten vind je nog een grote stapel – opgesteld volgens het retailconcept :P – met de verkoop van afgeschreven boeken. Drie ezels met schilderijen leiden de aandacht af van de kast met reserveringen want ik zie nu pas op de foto dat die kast er staat.

Ik kan rechtsaf richting de films maar loop even rechtdoor want wat je geleend hebt moet je ook terugbrengen. De deur links staat open en je kijkt daar ook op de lopende band die de ingeleverde materialen automatisch sorteert in de goede bakken. Ik heb het al vele malen gezien bij bibliotheken natuurlijk maar het verveelt nooit. Dat vinden een aantal kinderen ook die mijn schaamteloos gestaar in die ruimte aangrijpen om een beter kijkje te nemen. Ja jongens, werken in een bibliotheek is cool!

Tijd om linksaf te slaan naar wat een behoorlijk rustige hoek is. Er zitten wat studenten te studeren en welke plek is beter dan tussen de Literatuur boeken?

Sjef van Oekel kijkt toe.

Ik maak rechtsomkeert en loop weer richting de inleverautomaten. Marilyn Monroe is toch wel een stuk aangenamer om naar te kijken dan Sjef, nietwaar?

Hm, de foto is wat wazig uitgevallen. Maar wel een hele leuke opstelling bij de boeken over reizen!

Helemaal aan de andere kant van de begane grond, in de hoek, vind je de Twente collectie. Met vast wel de gedichtenbundels van Willem Wilmink.

Met zelfs een eigen collectie tijdschriften voor de regio Enschede.

Verder lopend langs een opstelling met computerwerkplekken – allemaal bezet door scholieren en studenten – wordt het ineens spannend.

Heel spannend zelfs! Ik wil nog steeds liever alle boeken op alfabetische volgorde (van auteursnaam) in de kasten maar eerlijk is eerlijk, dit ziet er wel fraai uit.

Zelfs de dvd’s staan bijna allemaal met de voorkanten naar je toe. Bladeren maar. Via de gang met de dvdkasten loop je ook weer terug naar de uitgang met de uitleenapparaten dus wordt het tijd om de trap te beklimmen naar de 1ste verdieping.

Bovenaan de trap kun je weer twee kanten op. Maar uiteindelijk leiden beide wegen naar dezelfde plek op een vierkante verdieping natuurlijk. Ik ga wederom eerst linksaf.

En meteen kom je ook hier in een gang terecht met nogmaals de keuze om links of rechtsaf te gaan. Nu maar eens rechtsaf dan?

In de korte hoek kijk je meteen op de Opvoeding & onderwijs boeken. Met een andere inrichting en kleurgebruik.

Hier kun je de bocht om naar de muziekafdeling te gaan via, jawel, een smalle gang met kasten vol met bladmuziek. Verbazingwekkend hoeveel gangetjes en hoeken er zijn! De muziekafdeling zelf laat ik even voor wat het is en ik keer terug naar de romantische boeken.

Niet per se een romantisch zitje maar wel mooi. Ik zou echter niet op die stoelen durven te zitten.

Ah, aan de lange zijde wordt het wel romantischer met twee tortelduifjes.

Aan de andere kant passeer ik de Kennis & Samenleving ruimte. Met mooie zetels die ik even moet uitproberen, ook al kijkt een student die daar achter een computer zit me wat vreemd aan. Aangrenzend is daar een BiebLab te vinden dat er afgesloten uitziet. Het blijkt een ruimte te zijn waar diverse organisaties samenwerken om (bieb)les te geven aan kinderen volgens het Let’s Learn concept. En dat precies op de dag van mijn bezoek officieel geopend is.

Maar ik loop verder richting de Kids 0-8 afdeling via de prentenboeken….

… en de mooie zithoek waar de prenten- en kinderboeken klaar staan om gelezen te worden.

Die ik even van dichterbij wilde bekijken.

Ah, daar zijn de rest van de kinderboeken.

En een SMART tafel met eenvoudige educatieve spelletjes. Ik ben wel benieuwd hoe veel die gebruikt wordt in een tijd waarin de meeste gezinnen volgens mij wel een tablet hebben.

De Jeugd 8-12 opstelling is tot slot in de verre hoek terug te vinden. Met kasteel en miniglijbaan waar ik niet van af zou glijden als ik een 8-jarige was.

Ik loop weer terug richting de trap waar aan de overkant de voetbalboeken al weer staan te wachten. Gelukkig geen juichpak te bekennen.

Ik kom nu inderdaad via de muziekafdeling uit aan de andere kant van het trappenhuis. In mijn hoofd probeer ik een plattegrondje te maken want ergens voelt het alsof er veel meer ruimte is op die twee verdiepingen dan zou moeten kunnen.