2018 was voor mij het jaar waarin ik koos om iets minder te bloggen (ik vergat zelfs mijn 12 jarig blogjubileum begin deze maand), minder tv te kijken (ik heb nog nooit zo weinig Netflix series gekeken) en minder te gamen (ook al stak ik nog steeds heel veel uurtjes in Diablo 3).

En waar ging al die tijd dan naar toe? Naar nog meer lezen dus.

Ik heb de neiging om me te verontschuldigen als ik de cijfers bij Goodreads laat zien want met dit soort aantallen moet er wel iets aan de hand zijn. “Dit kan toch niet”, zei iemand tegen me toen ik opmerkte dat je de krant weliswaar kon halen door 252 boeken te lezen maar dat er altijd mensen te vinden zijn die meer titels gelezen hebben. Zoals ik. En ongetwijfeld zijn er mensen die nog veel meer gelezen hebben want ik heb er ook nog een baan en gezin naast.

Natuurlijk kan dat. Als je elk vrij moment leest en daarbij thrillers, SF boeken, kinderboeken, comics tradepaperbacks en manga met elkaar mengt dan kan het best oplopen. Tot 524 om precies te zijn en dat was 2 keer zo veel als ik van te voren als uitdaging had gesteld.

Ik (her)las dit jaar weer veel Nederlandstalige kinderboeken die als ebook waren uitgekomen – en die nou eenmaal veel minder tijd kosten om te lezen dan die dikke pillen van Stephen King of andere Engelstalige romans – en las meerdere complete manga series die weliswaar uit veel pagina’s bestaan maar waar ik gemakkelijk twee tot vijf delen van kan lezen op een dag.

Of zoals Goodreads altijd leuk laat zien, van een kort verhaal van Lee Child van slechts 26 pagina’s tot Anna Karenina dat maar liefst 1251 pagina’s telde en waar ik aanzienlijk langer mee bezig was. Ik las meerdere complete manga series, las alle 60 delen van de Kameleon (opnieuw) omdat ze eindelijk als ebook verkrijgbaar waren dit jaar en dook diep in mijn grote stapel ebooks die al jaren wachtten om gelezen te worden.

Daarmee is 2018 voor mij een heerlijk leesjaar geweest. Van kinderboeken tot Russische literatuur, van manga & comics naar Haruki Murakami, van oude titels naar recent verschenen werk van Lee Child en Stephen King.

Helaas is de voorraad ongelezen boeken en comics alleen maar groter geworden want ik kocht ook weer heel veel nieuwe titels die misschien volgend jaar aan de beurt komen … en hoogstwaarschijnlijk niet. Het einde gaat nooit in zicht komen en dat is ook niet erg. Ik zal altijd een enorme stapel boeken hebben die ik nog wil gaan lezen en dat voelt best goed.

Maar voordat ik me ga verheugen op wat ik nog wil lezen in 2019 kijk ik eerst terug op de gelezen boeken in 2018 en kom ik tot de onderstaande lijst (in willekeurige volgorde) van mijn favoriete/memorabele boeken en/of boekenseries.

–//–

Eind 2017 las ik deel 1 van de ‘Mancer trilogie van Ferrett Steinmetz en dus las ik in januari 2018 de twee overige delen want dit waren hele fijne boeken. Mancers zijn mensen die magische krachten hebben en die deze magie kunnen vervatten in kristalvorm zodat ook ‘gewone’ mensen magie kunnen gebruiken. Probleem is echter dat die magische krachten voor iedere persoon anders zijn en bijna zonder uitzondering ongecontroleerd voor enorme rampen zorgt. De overheid jaagt dan ook actief op alle gebruikers en dat is wel een probleem als je als slachtoffer en jager op magiegebruikers ineens zelf over magische krachten beschikt.

De boeken lezen alsof je een superheldenfilm of comic (en dan met name de X-Men) als boekverhaal leest maar dat mag je in dit geval als een groot compliment beschouwen want de drie boeken lezen als een trein, hebben nog verrassend veel diepgang en zijn vanzelfsprekend doorspekt met heel veel actie. Een absolute aanrader.

Ik lees ook nog wel eens Nederlandstalige boeken, al moet ik daar wel een aanleiding voor hebben. Die kreeg ik omdat ik in een conversatie met Ellen de Bruin belandde op Twitter en dat was zo’n leuk gesprek dat ik besloot haar debuutroman te gaan lezen. Onder het ijs is een boek over een jonge vrouw die, in plaats van haar plotseling overleden hoogleraar, met een groep klimaatwetenschappers meevaart in het Noordpoolgebied op zoek naar zichzelf en naar bewijs dat de hoogleraar ook iets voor haar voelde.

De personages, met name van de wetenschappers op het schip, worden prachtig beschreven en hoewel mijn aandacht na een uitstekend begin wat inzakte, is het laatste stuk ijzersterk. Ellen won in oktober dan ook terecht de Anton Wachterprijs 2018, de tweejaarlijkse prijs voor het beste literaire debuut.

Later in 2018 bleek ik meer Nederlandse schrijvers te volgen op Twitter want daar kwam ik in gesprek met Nathalie Pagie omdat haar boek IJsengel voor een tientje verkrijgbaar was en in de top nogwat stond. Nou was het jaren geleden dat ik een Nederlandstalige thriller gelezen had (en dat vond ik toch minder) maar iemand die je volgt op Twitter moet je wel een kans geven vind ik.

En daar heb ik totaal geen spijt van want IJsengel was een uitstekend verhaal met gevarieerde personages waar ik me prima mee vermaakt hebt. Het smaakt in elk geval naar meer en de volgende boeken van Nathalie (ze heeft er diverse geschreven overigens die ik nog moet lezen) pak ik zeker mee. Overigens won Nathalie voor IJsengel de Thrillzone 2018 Award voor Beste Nederlandse Thriller dus ik ben niet de enige die het een prima boek vond ;) IJsengel is als ebook overigens tijdelijk in de aanbieding dus pak je kans.

Ik mag graag een beetje mopperen op de beperkte beschikbaarheid van digitale manga in Europa (en dus Nederland) maar Fullmetal Alchemist is daar gelukkig een uitzondering op want die is via (o.a.) Comixology gewoon te koop. Ik kocht en las alle 27 delen over de Elric broers die aan alchemie/magie doen volgens het principe van gelijke ruil: om iets te creëren moet er iets van gelijke waarde worden geofferd. Ik ben groot fan van de beide anime series die naar aanleiding van deze manga werden gemaakt en hoewel er dus niets nieuws voor mij te lezen was, was het fantastisch om terug te keren naar die wereld.

The Last Good Kiss van James Crumley kwam ik de afgelopen jaren diverse keren tegen als tip. Het wordt wel eens omschreven als ‘the most influental crime novel of the last 50 years’ – het werd gepubliceerd in 1978 – en het stond al jaren in mijn Amazon account te wachten. Tot dit jaar want ik had zin in een misdaadverhaal a la Raymond Chandler en tjonge, dit stelde niet teleur.

Het verhaal is geweldig, de personages (en dan vooral hoofdrolspeler Sughrue en de alcoholische bulldog) meeslepend maar de schrijfstijl van Crumley is wat het verhaal naar nog grotere hoogtes brengt. Er zijn studies van gemaakt en ik snap waarom. Crumley schreef nog drie boeken over Sughrue en die bewaar ik voor als ik weer helemaal in de stemming ben voor een goed misdaadverhaal.

Terry Pratchett en Neil Gaiman zijn sowieso al twee van mijn favoriete auteurs waarvan ik letterlijk alles heb gelezen en dus was het jaren geleden groot feest toen ze samen Good Omens schreven. Ik ga niet eens proberen om het te beschrijven want daarmee doe ik dit geweldige boek geen recht aan. Ik kan alleen zeggen dat het hoog in mijn top 5 van favoriete boeken aller tijden terecht zou komen als iemand me zou dwingen vijf boeken te kiezen. Ik herlees het eens in de zoveel tijd en met het verschijnen van een nieuwe hardcovereditie *en* de aankondiging dat het boek, door Gaiman zelf geproduceerd, als miniserie bij Amazon Prime gaat komen in 2019, was het de perfecte aanleiding om het nog eens te lezen.

En ja, het is nog steeds briljant. Check daarna de teasertrailer trouwens ook eventjes want dit kon wel eens de beste rol zijn die David Tennant ooit gaat spelen.

Dima Zales is een auteur die me vooral opviel omdat zijn (SF) boeken regelmatig voor een zacht prijsje voorbij komen in Amazon sales. Ik las de Human++ trilogie en hij blijkt lekker vlot te kunnen schrijven met interessante personages en veel actie. Het zal geen literaire prijzen winnen maar heerlijk voor tussendoor. Hij schreef nog meer reeksen die zowel los als gebundeld via Kobo Plus te lezen zijn, en dat ga ik zeker nog doen.

De vier novelles die als Murderbot Diaries zijn uitgebracht staan bovenaan mijn lijstje van verrassingen in 2018. Deel 1 kreeg ik gratis via de ebookclub van uitgever TOR en dat bleek een geweldig verhaal te zijn over een security android die een groep kolonisten moet beschermen en zichzelf gehacked heeft om autonoom te kunnen handelen. Het is in de ik-vorm geschreven vanuit zijn perspectief en schrijfster Martha Wells weet van een moordenaarrobot een sympathiek personage te maken die ondanks zijn autonomie nog steeds mensen blijft beschermen. Drie vervolgdelen kwamen in 2018 uit en ze waren allemaal fantastisch. Murderbot keert terug in een volwaardige roman in 2020 en ik kan niet wachten tot het zo ver is.

Rose Franklin ontdekt als klein meisje een gigantische metalen hand die begraven ligt in South Dakota. Onderdelen van een enorme buitenaardse robot blijken over de hele wereld verstopt te zijn en dat is het begin van een decennia durend avontuur, verdeeld over drie boeken. De boeken zijn als interviews in een logboek geschreven en hoewel dat even wennen is, zorgt het er wel voor je extra met de hoofdpersonages meeleeft.

Vorig jaar begon ik (eindelijk) eens aan de boeken van Haruki Murakami en dit jaar las ik er ook weer twee: Norwegian Wood en De Opwindvogelkronieken. Als je me vraagt waarom ik ze zo mooi vind dan kan ik er niet eens meteen antwoord op geven en ik denk dat het ook echt een auteur is die je moet proberen om zelf te ervaren of het je pakt. Of niet. Ik vond beide boeken in elk geval fantastisch en ik heb er nog genoeg liggen voor de komende jaren!

Michael Connelly schreef het eerste deel van zijn Harry Bosch boeken in 1992 maar ik ontdekte ze pas nadat ik recentelijk de briljante tv serie op Prime Video zag die gebaseerd is op de boeken.

Marcel van Driel stelde op Twitter dat de boeken zelfs nog beter waren en daar bleek hij gelijk in te hebben. Ik las vijf boeken van Connelly dit jaar en ga volgend jaar gewoon verder met de rest die ik allemaal alvast aangeschaft heb. Wat een geweldige schrijver is Michael Connelly!

En omdat er nog zo veel meer moois was …

Heb je nog tijd over? Want ik las nog veel meer moois :)

• In 2018 kwam, dankzij een samenwerking tussen uitgever Kluitman en de Koninklijke Bibliotheek, een groot aantal klassieke kinderboeken als ebook uit. Waaronder dus de door mij zo geliefde Kameleon boeken waar ik mee opgroeide en die ik allemaal met mijn zakgeld kocht destijds. Het duurde even voordat ze ook alle 60 (van H. de Roos, de serie ging na zijn overlijden verder maar die delen zijn niet digitaal beschikbaar) verkrijgbaar waren maar ik heb ze allemaal gelezen. Helaas nog steeds niet perfect want er zaten nog wel wat OCR foutjes in maar die heb ik er zelf maar uitgehaald. Overigens zitten alle delen ook in het Kobo Plus abonnement mocht je wat goedkoper willen lezen dan ik dat gedaan heb;
• Ik ben groot fan van Hugh Howey, een SF schrijver die groot is geworden met zijn selfpublished boeken in Amerika, en las letterlijk al zijn boeken in voorgaande jaren. Beacon 23 ontbrak nog en dus las ik die dit jaar. Een verhaal over een ‘vuurtorenwachter’ in de ruimte die eenzaam in een satelliet moet zorgen voor veilig interstellaire verkeer door zijn gebied. Het las weer heerlijk weg, net zoals alle andere boeken van Howey. Overigens las ik ook nog The Plagiarist en dat is al net zo’n aanrader;
• Boeken lezen is leuk maar ze voorlezen ook! Ik las drie dikke omnibusedities van de Bende van de Korenwolf (Jacques Vriens) voor en genoot van elk verhaal. Digitaal ook te lezen via Kobo Plus;
• Bij een Comixology sale tikte ik alle Sin City tradepaperbacks van Frank Miller op de kop en las ze ook meteen alle 7. De gelijknamige films waren prima maar de comics zijn nog beter en komen dus warm aanbevolen;
• Artemis van Andy Weir maakte minder indruk op me dan zijn debuut, The Martian, maar het was nog steeds een uitstekend boek. De Nederlandse vertaling (ebook) zit in Kobo Plus;
• Mythos van Stephen Fry neemt je in ‘chronologische’ volgorde langs alle goden uit de Griekse mythologie. Het boek is goed maar de audioboekversie wordt door hemzelf voorgelezen en is nog beter daardoor;
• Factfullness van Hans Rosling is het enige boek dat zowel op mijn lijstje staat als die van Barack Obama ;-) Het boek is een echte eye-opener als het gaat om hoe feiten gepresenteerd worden in de media en in onderzoeken. Wees kritisch, beste mensen;
• Elevation van Stephen King. Geweldig;
• Vorig jaar las ik het eerste boek van Claire North (The Fifteen Lives of Harry August) en ik vond het geweldig. Dit jaar las ik Touch van haar en die was al net zo goed;
• Voor de mangaliefhebbers: ik las 20th Century Boys, Erased, Bakuman, Inuyashiki, Bunny Drop, Ajin, Black Lagoon, One-Punch Man, Battle Angel Alita, xxxHolic en Ghost in the Shell: Stand Alone Complex. Daar zat geen slechte titel tussen zeg maar.

In 2019 ga ik in elk geval verder met de boeken van Haruki Murakami, Claire North en Michael Connelly, en hoop ik ook weer wat tijd te maken voor de oude SF titels van Robert Silverberg. En ongetwijfeld komen er nog heel veel andere boeken tussendoor want mijn Kobo en Amazon accounts puilen nog uit van de ongelezen boeken.

En jij? Wat waren jouw favoriete boeken van 2018?

#